تا چندي پيش نام بردن از خوانندگان لس آنجلسي گناه كبيره بود و اگر رسانه اي هم درباره خوانندگان لس آنجلسي خبر و يا مقاله اي چاپ مي كرد بايد به نوعي آنان را سرزنش مي نمود و يا به انواع مسائل غير اخلاقي متهم مي كرد. ورق به يك باره برگشت و همان هايي كه تا ديروز انواع انگ ها نصيبشان مي شد امروز تصاويرشان سوژه خبري اين يا آن رسانه مي شود! وقتي يك سياست تعريف شده و كارشناسي شده فرهنگي وجود نداشته باشد و خط و مشي فرهنگي مان توسط باشگاه هاي سياسي و بندبازان سياسي تعيين گردد، سر از ناكجا اباد فرهنگي در مي آوريم!ديروز يك صدا ممنوع بود و اكنون تصويرش سوژه يك رسانه خبري مدعي اصول گرايي مي شود....اگر نگوييم ما هيچ ضابطه و ملاك فرهنگي مشخصي نداريم و با اين همه بريز و بپاش مالي در حوزه فرهنگ و هنر رسمي هنوز نتوانسته ايم يك چهارچوب معقول و كارشناسي شده فرهنگي تعريف كنيم،پر بيراه نگفته ايم....اين تصوير برگ نخست تابناك اجتماعي است كه توسط بخشي از اصول گرايان هدايت مي شود.اين حاصل دست پخت متوليان فرهنگي در اين چند دهه است!
نوشته جالبي هم در تارنگار ديگرم نهاده ام كه يك نگاه ساده جامعه شناسي است .اين نوشته را از طريق رايان نامه ام دريافت كردم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر